Lítið lát er á dauðsföllum og ljóst er að langtímaskaði Covid-19 mRNA bóluefnanna er meiri en svartsýnustu menn óttuðust. Að stinga höfðinu í sandinn og draga úr eða tefja upplýsingagjöf um fjölda látinna er ekki neinum til gagns og hjálpar ekki sköðuðum.
Mikilvægt er að heilbrigðisyfirvöld og heilbrigðisstéttir horfist í augu við heilsufarsvandamálin sem bóluefnin hafa valdið. Löngu er tímabært að fjölmiðlar greini frá vandamálunum. Þögn þeirra um skaðann af völdum efnanna á heilsu landsmanna eykur einungis á vandann og gerir hann með upplýsingaskorti erfiðari viðfangs. Líkja má þögn um skaða bóluefnanna með yfirvöldum heilbrigðismála við þöggunina á heimili þar sem syfjaspell eða alkóhólisma má ekki ræða.
Með því að fjalla ekki um skaða bóluefnanna á heilsu sjúklinga er komið í veg fyrir að læknar beiti bestu úrræðum við lækningar. Þeir eiga erfitt um vik að nota lyf til lækninga á meinsemd sem ekki má nefna af hvaða ástæðu til er komin.
Það eru fleiri vísbendingar um skaðsemi bóluefnanna á heilsu almennings. Þróun dvalardaga á bráðamóttökunni í Fossvogi (dvöl þess veika varir lengur en 24 stundir) sést á línuritinu sem sýnir myndrænt hvernig álagið á bráðamóttökuna þyngist með tilkomu bóluefnanna 2021 og hvernig álagið vex 2022 samfara örvunarbólusetningunum. Dvalardögum á bráðamóttökunni í Fossvogi fjölgaði um 66,3% á árinu 2022 frá fyrra ári. [1] Að dvalardögum fækki ekki 2023 eftir þessa miklu fjölgun er með ólíkindum þegar veiran er nánast horfin úr samfélaginu. Þvert á það sem ætla mætti fjölgaði dvalardögum um 3,9% 2023. Og ekkert lát er á þessari óheillaþróun því dvalardögum á bráðamóttökunni í Fossvogi fjölgaði um 29,2% á fyrstu sex mánuðum þessa árs miðað við sama tímabil í fyrra. Hér skal það fullyrt að áhrifaþáttur í þeirri miklu fjölgun skýrist af skaða af covid sprautunum frá 2022 og 2023. Fyrirséðum andmælum um að fjöldi dvalardaga á bráðamóttöku eigi sér eðlilegar ástæður í t.d. framkvæmdum á Landspitalareitnum, mannahaldi og fl. og segi ekkert til um skaðsemi mRNA efnanna er hér fyrirfram vísað á bug.
Skilaboð línuritsins eru í senn alvarleg og kýrskýr. Þau eru að ekkert lát er á alvarlegum eftirköstum bóluefnanna sem endurspeglast í fjölda dauðsfalla af völdum illvígs krabbameins auk fjölgunar veikindadaga hjá landsmönnum sem er á góðri leið með að ganga verulega á fjármuni sjúkrasjóða stéttarfélaga og leitt hefur víða til endurskoðunar bótafjárhæða til lækkunar.
Að endingu er full ástæða til að greina frá tveimur birtingarmyndum skaðans af völdum bóluefnanna. Sú fyrri er að afleiðing mikils fjölda dauðsfalla umfram það sem gera hefði mátt ráð fyrir að Covid-19 afstöðnu sem hefur leitt til styttingar ólifaðrar meðalævi bæði karla og kvenna tvö ár í röð. [2]
Sú seinni er ekki síður alvarleg því einsýnt er að skaðinn af völdum bóluefnanna hefur náð til æxlunarkerfa landsmanna. Helsti mælikvarði á frjósemi er fjöldi lifandi fæddra barna á ævi hverrar konu. Yfirleitt er miðað við að frjósemi þurfi að vera um 2,1 barn til að viðhalda mannfjölda til lengri tíma litið. Árið 2022 var frjósemi 1,67 en það er næst minnsta frjósemi sem mælst hefur hér á landi. Árið 2023 var frjósemi íslenskra kvenna 1,59 og hefur hún aldrei verið minni frá því að mælingar hófust 1853. [3]
Heimildir:
1. Starfsemisupplýsingar Landspítala – https://bit.ly/LSH-starfsemi
2. Meðalævilengd styttist á milli ára – https://bit.ly/aevilengd
3. Frjósemi aldrei verið minni en árið 2023 – https://bit.ly/frjosemi
Höfundar:
Þorgeir Eyjólfsson, eftirlaunaþegi.
Helgi Örn Viggósson, hugbúnaðarsérfræðingur.
Greinin birtist fyrst í Morgunblaðinu.
