Veikir mRNA bóluefni varnir gegn Covid-19? Ef svo er, hvernig?

Strax á árinu 2020 sögðu ýmsir vísindamenn frá áhyggjum sínum af því að bólusetningaherferð í miðjum heimsfaraldri kynni að gera meira ógagn en gagn. Meðal þeirra voru t.d. vísindamennirnir Michael Yeadon og Geert Vanden Bossche. Þeir sem vöruðu við þessu voru vitanlega brennimerktir sem samsæriskenningasmiðir, fjarlægðir af samfélagsmiðlum og níddir niður í meginstraumsfjölmiðlum. 

Á undanförnum mánuðum og misserum hefur þróun faraldursins hins vegar gefið tilefni til að hafa áhyggjur af að þessir vísindamenn hafi haft talsvert til síns máls. Ljóst er orðið að bóluefnin gera lítið til að vernda gegn sýkingum og í raun bætast stöðugt við rannsóknir sem sýna að með tímanum geti þau haft öfug áhrif.

Óvænt hlutföll undirgerða mótefna

Nýverið kom út rannsókn sem kann að varpa nokkru ljósi á ástæður þessa, og vekur jafnframt enn frekari áhyggjur af afleiðingum bólusetningaherferðarinnar. Rannsóknin sýnir vissulega að eftir annan og þriðja skammt mRNA bóluefnis taki líkaminn að mynda svonefnd IgG mótefni í miklu magni, sem er það sem þeim er vissulega ætlað að gera. Í þessari rannsókn var hins vegar kafað dýpra og skoðað hvaða undirgerð IgG mótefnis líkaminn myndaði í kjölfar bólusetningar og þá kom í ljós gríðarleg aukning, sérstaklega eftir þriðju sprautu, af undirgerðinni IgG4. IgG4 er undir eðlilegum kringumstæðum undir 5% IgG mótefna í líkamanum, en eftir þriðju bóluefnasprautuna fór það upp í fimmtung allra IgG mótefna. Þegar þrísprautað fólk smitaðist svo aftur af veirunni jókst hlutfall þessarar undirgerðar enn meira og fór upp í að vera helmingurinn af mótefnum líkamans gegn gaddpróteininu.

Eins og rannsóknir benda til hefur IgG4 undirgerðin hins vegar ekki það meginhlutverk að ráðast gegn veirum og bakteríum. Hátt magn IgG4 er fremur vísbending um að líkaminn sé ólíklegri til að sýna sterk viðbrögð við ofnæmisvöldum. Býflugnabændur hafa t.d. almennt hátt hlutfall IgG4 og sýna jafnframt miklu takmarkaðra ofnæmisviðbragð við stungum flugnanna en aðrir. Sé hátt magn IgG4 með svipuðum hætti vísbending um að örvunarskammturinn valdi því að ónæmiskerfið bregðist ekki við gaddpróteini veirunnar er það verulegt áhyggjuefni. Enn er of snemmt að segja til um hvort þetta er raunin, en ýmislegt bendir til þess, sér í lagi það að vörnin sem bóluefnið veitir gegn sýkingu virðist með tímanum verða neikvæð. Önnur undirgerð, IgG3 er sú sem bregst sterkast við veirusýkingunni. Magn þessarar undirgerðar minnkar hins vegar mjög og hverfur alveg eftir þriðju sprautuna, sem er óneitanlega mikið áhyggjuefni líka, en þarf ekki að koma á óvart miðað við þær rannsóknir á raunverulegri virkni efnanna sem þegar liggja fyrir. 

Gæti skýrt fylgni milli líkinda á smiti og fjölda bóluefnaskammta

Með öðrum orðum benda þessar niðurstöður til þess að ítrekuð bólusetning með mRNA bóluefnum kunni að minnka viðnámsþrótt líkamans gegn veirunni, sem gæti skýrt hvers vegna smitlíkur og líkur á endursmiti virðast aukast í beinu hlutfalli við fjölda sprauta. Það má velta því fyrir sér hvort þetta skýri einnig að einhverju leyti mikla aukningu langvarandi einkenna, líffæraskemmda og umframdauðsfalla. Rannsóknarblaðamaðurinn Alex Berenson segir í grein um efnið mjög mikilvægt að greina sem fyrst fylgni milli sjálfsofnæmissjúkdóma og bólusetninga, auk þess að takmarka strax dreifingu örvunarskammta.

Geert Vanden Bossche benti á það á sínum tíma, sem nú ætti að vera orðið löngu ljóst, að bólusetningar gegn veiruafbrigðum sem ekki eru lengur að dreifa sér ýti aðeins undir útbreiðslu nýrra afbrigða, sem bóluefnin ráða ekki við og magni þannig faraldurinn upp. Áhyggjur hans voru vitanlega blásnar út af borðinu sem „rangupplýsingar“, rétt eins og þau ummæli Dr. Martin Kulldorff að óþarft væri að bólusetja þá sem sjúkdómurinn væri nánast hættulaus. Á síðasta ári varaði Michael Yeadon við því að þriðji skammtur bóluefnisins kynni að verða kornið sem fyllti mælinn. Sú viðvörun var vitanlega umsvifalaust flokkuð sem samsæriskenning. En þessi nýja rannsókn kynni að renna stoðum undir áhyggjur Yeadons og annarra. Þöggun og ritskoðun gagnvart vísindamönnum hefur vissulega haft afgerandi áhrif á þróun mála síðastliðin þrjú ár. Við sjáum nú þegar afleiðingar þessa. Hversu alvarlegar þær verða á endanum á eftir að koma í ljós.

---

Heimildir:

https://www.science.org/doi/10.1126/sciimmunol.ade2798

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/19222496/

https://alexberenson.substack.com/p/very-urgent-do-covid-mrna-vaccines

https://igorchudov.substack.com/p/booster-caused-immune-tolerance-explains

https://www.rintrah.nl/the-trainwreck-of-all-trainwrecks-billions-of-people-stuck-with-a-broken-immune-response/